Chomik turecki zaliczany jest do chomików średnich. Jest on niewiele większy od chomika syryjskiego bo osiąga od 15 do 18 cm długości. Jego ogon jest niewielki, ma długość przeciętnie 1-2 cm, a dorosły osobnik waży do 230 gramów. Również z wyglądu zewnętrznego przypomina swojego dosyć bliskiego krewniaka. Najczęściej spotykane okazy mają ubarwienie jasnobrązowe na grzbiecie. Posiadają biały brzuszek oraz czarne pasy na szyi. Na obrzeżach brzucha widoczne ciemniejsze futro. Chomik turecki ma czarne oczy oraz duże uszy. Posiada duże torby policzkowe. Jest zwierzęciem kopiącym nory w ziemi, w naturze nie potrzebuje bieżącej wody. Natomiast w niewoli musi mieć dostarczoną świeżą wodę. Gryzoń ten porusza się wolniej niż chomik syryjski. Jest zwierzęciem nocnym podobnie jak większość Mesocricetus. Przeciętnie przeżywa do około trzech lat, choć spotykano starsze osobniki. Przeciętnie po dwóch latach przestaje dbać o futro i przybiera niechlujny wygląd.
ROZMNAŻANIE:
Chomiki tureckie rozmnażają się w dwóch okresach godowych: wiosennym i jesiennym. Samica ma ruję tylko wtedy, gdy długość dnia przekracza 15 godzin. W warunkach naturalnych, gdy zapadają w sen zimowy ich populacja nie powiększa się. W pary łączą się najczęściej w maju. Chomiki tureckie są najbardziej płodne w wieku jednego roku. Najmłodsza matka w dniu porodu miała 50 dni. Przeciętnie w wieku 7-8 tygodni samice są już dojrzałe płciowo i zdolne do rozrodu. Samce dojrzewają znacznie później, bo w wieku pięciu miesięcy. Ciąża trwa przeciętnie 14-15 dni, po której rodzi się aż do 13 chomików. Samica sama wychowuje młode, natomiast samiec się nimi nie interesuje. Młode usamodzielniają się mając trzy tygodnie.
ODŻYWIANIE:
W naturze żywi się nasionami i trawami. W niewoli najczęściej karmiony jest owsem, jabłkami oraz specjalnym pokarmem dla zwierząt laboratoryjnych. Lub też zwykłą karmą dla gryzoni.
