Chomik chiński jest zbliżony rozmiarami do chomika dżungarskiego, osiąga 9 do 11 cm długości, jest jednak od niego lżejszy (30-40g). Ogólną budową ciała różnią się nieznacznie od pozostałych gatunków. Ich tułów jest dłuższy i bardziej wysmukły. Żyją dłużej od innych chomików, bo przeciętny wiek wynosi 4 lata. Chomiki chińskie należą do grupy tak zwanych długo-ogonowych chomików karłowatych – ich ogon osiąga długość nawet do 3 cm i jest przy tym nieowłosiony. Jest używany podczas wspinania się. Jako jedyne chomiki karłowate posiadają gruczoły po bokach ciała, służące do oznaczania terenu (pozostałe mają na brzuchu). Samce już we wczesnym stadium rozwoju mają dobrze widoczne jądra, dlatego rozróżnienie płci u tego gatunku nie stwarza większych problemów. Jego ciało ma walcowaty kształt. Jego budowa ciała jest dosyć krucha, dlatego należy się z nim bardzo ostrożnie obchodzić. Młode osobniki mają sierść koloru szarego, starsze – brązową. Sierść jest miękka i gęsta. Posiada czarną pręgę biegnącą wzdłuż grzbietu. Futro na brzuchu jest białe. W odróżnieniu od pozostałych gatunków umie ocienić wysokość na której się znajduje (dlatego rzadko zdarza się, aby zeskakiwały z np. biurka).
Chomiki chińskie występują w południowej części Syberii, Mongolii, Chinach północnych oraz Korei. Osiedlają się często w pobliżu ludzi. Unika takich miejsc jak pustynie, góry oraz wilgotnego podłoża.
ROZMNAŻANIE:
Ruja u chomików chińskich nie odbywa się wyraźnie. Powtarza się cyklicznie co 4-6 dni. Zaloty trwają dosyć krótko. Ciąża trwa przeciętnie od 20 o 22 dni. Po tym okresie rodzi się do 7 młodych. Młode osiągają dojrzałość płciową po 6 do 8 tygodni. Chomiki karłowate rosną przez całe życie.
ODŻYWIANIE:
Odżywiają się podobnie jak wszystkie pozostałe gatunki chomików, mają jednak więcej dostępnych gatunków roślin. Żywią się przede wszystkim nasionami, ziołami, trawami, zbożami, owocami i owadami.
